Творы на памяць 6 клас

                Алесь Пісьмянкоў
          Продкі

Калі марнею ад нягод

I сэрцу цесна,

Я ўспамінаю радавод

I продкаў песьні.

Яны ідуць за годам год

Зь мячом і з плугам.

О, мой нязводны род,

Ён моцны духам!

Імёны памяць берагла,

Вяла празь церні,

Каб я ня сеяў зла,

А толькі – зерне.

Да іх іду я зноў і зноў,

Ім веру сьвята.

Таму й вяду сваіх сыноў

Да іх на раду.

             Алесь Ставер

Жураўлі на Палессе ляцяць...

Каб любіць Беларусь нашу мілую,

Трэба ў розных краях пабываць.

Разумею цяпер, чаму з выраю

Жураўлі на Палессе ляцяць.

Што ім тыя пагоды паўднёвыя!

Што ім пышны платанавы рай,

Калі клічуць іх далі сасновыя

I азёрны рабінавы край.

Сакавітыя пожні мурожныя

He заменіш нічым і нідзе,

I зямлю, дзе сцяжыначка кожная

У прыветлівы двор прывядзе.

Каб любіць Беларусь нашу мілую,

Трэба ў розных краях пабываць.

Зразумееш тады, чаму з выраю

Жураўлі на Палессе ляцяць.

              Паўлюк Трус

Падаюць сняжынкi

(Урывак з паэмы "Дзесяты падмурак")

Падаюць сняжынкi -
дыяменты - росы,
Падаюць бялюткi
за маiм акном...

Расчасалi вiшнi
шоýкавыя косы
I ýранiлi долу
снегавы вянок.

Дзесьцi у прасторах
празвiнелi бомы.
Дацвiлi пялёсткi
нейчае тугi...

I здаецца зноýку -
еду я дадому
Пераведаць родных,
блiзкiх, дарагix.

Axiнае вечар
тонкiя мярэжы,
На акне альвасы
дагарэлi ý сне.,

А ý душы квяцiстасць,
i такая свежасць,
I з вачэй усмешкi
сыплюцца на снег.

             Мікола Сурначоў

 У стоптаным жыце

Ніколі не ехаць

Хлапцу маладому

Да блізкага гаю,

Да роднага дому.

Над ім асыпаюцца

Слуцкія краскі,

Абсмалены колас

Схіліўся да каскі.

Ляжыць ён, як віцязь,

У стоптаным жыце.

Маці спаткаеце, -

Ёй не кажыце...

            Якуб Колас

      Конь і сабака

Свабодны конь гуляў на волі,

I хвост, і грыву распусціў,

Іржаннем ён сваім будзіў

I лес стары і чыста поле.

У бок прахожы стараніўся,

Яму дарогу уступаў.

Ад страху Рудзька прытуліўся

I толькі ціхенька брахаў.

Каня злавілі, прывязалі,

На вобруць, беднага, ўзялі.

Аборкай ногі абвілі

I борзды бег яго стрымалі.

З-за вугла вылазіць Рудзька.

— Гаў-гаў-гаў — давай брахаць.

За хвост каня кусае цюцька —

Ні адцягнуць, ні адагнаць!

Малыя дзеці тут гулялі,

Дзівілісь многа і казалі

(Па дурнаце не разабралі —

Дзіця малое, як ягня):

— А Рудзька дужшы за каня!

Читать полностью:  http://www.sinyavokaya.ru/padayuts-snyazhynki-uryvak-z-p